ایمانوئل کانت، فیلسوف شهیر آلمانی، معمولا به آرای خود در قالب سه کتاب نقد شناخته می شود: نقد عقل محض، نقد عقل عملی و نقد قوه حکم. این سه کتاب دوران ساز، همراه با برخی رساله های دیگر، مربوط به دوره متاخر تفکر فلسفی کانت اند، دوره ای نه چندان بلند از زندگی او که در آن در آرای خود تجدیدنظری اساسی کرد و به تعبیری رایج، چرخشی کپرنیکی در فلسفه به وجود آورد. اما کانت پیش از این دوره نیز استاد فلسفه بود و آثاری پدید آورده بود که عموما در سنتی عقل گرایانه می گنجند که نسبش در آلمان به لایبنیتس و ولف می رسد. کتاب سه رساله پیشانقدی ترجمه فارسی حسن افشار از سه اثر کانت است که به دوره نخست تفکر فلسفی او اختصاص دارند و تقریبا 25 سال پیش از آثار دوره نقادی او نوشته شده اند. این سه رساله عبارتند از: تنها حجت ممکن در تایید برهان وجود خدا، مشاهداتی درباره احساس زیبایی و بشکوهی و تلاشی برای معرفی مفهوم مقادیر منفی در فلسفه. افشار ترجمه دو مقاله را نیز به این سه رساله افزوده است، یکی به قلم پاتریک فریرسون درباره رساله دوم و دیگری به قلم جنیفر مک رابرت درباره رساله سوم. خواندن سه رساله پیشانقدی همراه با این مقاله ها می تواند نشان دهد که آرای متاخر کانت چه نسبتی با آرای دوره نخست اندیشه او دارند و او چگونه و با پیمودن چه مسیری از دوره پیشانقدی به دوره نقادی رسیده است.