جایزه ابوالحسن نجفی به یاد و نام این مترجم سرشناس به هشتمین دوره خود رسیده است. داوران این جایزه در بیانیه خود آورده اند که به منظور پاسداشت یاد ابوالحسن نجفی در عرصه ترجمه و تشویق مترجمان در اعتلای زبان فارسی، مرکز فرهنگی شهر کتاب مراسم هشتمین دوره این جایزه را بهمن ماه امسال برگزار می کند و از بهترین ترجمه رمان و مجموعه داستان کوتاهی که سال 1402 منتشر شده، با اهدای جایزه و نشان ابوالحسن نجفی تقدیر می کند. ابوالحسن نجفی در دوم بهمن سال 1394 درگذشت و مدتی بعد جایزه ای به نام او تاسیس شد که هر سال به احترام و پاسداشت خدمات او به فرهنگ و ادب فارسی به بهترین ترجمه رمان یا مجموعه داستان کوتاه سال تعلق می گیرد. هیئت داوران هشتمین دوره جایزه ابوالحسن نجفی با دبیری علی اصغر محمدخانی، از مترجمان برجسته ای هستند که برخی از آنان هم دوره و از دوستان ابوالحسن نجفی نیز بوده اند. مهستی بحرینی، ضیاء موحد، حسین معصومی همدانی، عبدالله کوثری، موسی اسوار، امید طبیب زاده و آبتین گلکار داوران این دوره اند. در هفت دوره گذشته رمان های «آشیانه اشراف» ایوان تورگنیف، «مارش رادتسکی» یوزف روت، «زلیخا چشم هایش را باز می کند» گوزل یاخینا، «استاد پترزبورگ» جی. ام کوتسی، «ه ه ح ه» لوران بینه، «بیداری» کیت شوپن و «دروازه خورشید» الیاس خوری، «در آمریکا» سوزان سانتاگ به عنوان برگزیده داوران جایزه ابوالحسن نجفی انتخاب شدند و مترجمان این رمان ها، آبتین گلکار، محمد همتی، زینب یونسی، محمدرضا ترک تتاری، احمد پرهیزی، فرزانه دوستی، نرگس قندیل زاده و نیلوفر صادقی نشان ابوالحسن نجفی را دریافت کردند. ابوالحسن نجفی چنان که خودش روایت کرده است، کار ترجمه را از دهه چهل آغاز کرد و آثاری مانند «بچه های کوچک این قرن» کریستیان روشفور، آثاری از ژان پل سارتر: «شیطان و خدا» و «گوشه نشینان آلتونا» و «ادبیات چیست؟»، «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» روبر مرل و «کالیگولا» آلبر کامو را در این دهه ترجمه و منتشر کرد. هیئت داورن هشتمین جایزه ابوالحسن نجفی در فراخوانی اعلام کردند که مترجمان و ناشران علاقه مند به شرکت در این جایزه می توانند دو نسخه از کتاب خود را تا پایان شهریور به دبیرخانه جایزه در شهر کتاب مرکزی (به نشانی خیابان شریعتی، بالاتر از خیابان مطهری، نبش کوچه کلاته، پلاک 765، کدپستی: 1639663163) ارسال کنند.

ابوالحسن نجفی کار پیگیری ترجمه را در دوران جنگ اصفهان ادامه داد و چنان که خود روایت می کند، در این محفل آثاری از ادبیات جهان را به نویسندگان معرفی کرد: «من که رفتم آنجا یک مقداری آنها را با ادبیات امروز جهان آشنا کردم. در محیط شهرستان امکاناتی برای آشنایی و شناخت ادبیات روز جهان نداشتند. من گفتم یک کارهایی در فرانسه و دیگر کشورهای دنیا می شود، بعضی هایش ترجمه شده و بعضی های دیگر باید ترجمه شود. مثلا «ادبیات چیست» ژان پل سارتر، که خودمان ترجمه اش کردیم یا کتاب های دیگر که باید ترجمه می شد و خودمان دست به کار ترجمه شان شدیم». ابوالحسن نجفی با فروتنی و وارستگی که همه از او سراغ داشتند، می گفت «درباره ترجمه نمی توانم قضاوت کنم که مترجم خوبی هستم، حتی خودم هم نمی توانم چنین ادعایی کنم، یعنی پیش خودم هم چنین تصوری ندارم که من بهترین مترجم باشم. اما واقعیت این است که فکر می کنم مترجم بدی نبوده ام. در همین حد». اما ترجمه هایی که از او به جا مانده که از مهم ترین آثار ادبیات صاحب سبک فرانسه است، گواه کیفیت و تاثیر کار او است. نجفی از نامداران مترجمان و از اولین کسانی بود که آثار بزرگی از ادبیات مدرن فرانسه را به فارسی برگرداند و بی تردید جایگاه او به اعتبار کیفیت ترجمه هایش و نیز انتخاب هایش از ادبیات جهان یگانه است.