سیمین بهبهانی که در تیرماه 1306 متولد شده بود، ده سال پیش و در 28 مرداد 1393 درگذشت تا به این ترتیب شعر و به طورکلی ادبیات و فرهنگ ایران یکی از شاخص ترین چهره هایش را از دست بدهد. بهبهانی در طول چند دهه فعالیت اش بیش از ششصد غزل سرود که در حدود بیست دفتر منتشر شده اند.بهبهانی از اعضای برجسته کانون نویسندگان ایران بود و در سه دوره عضو هیئت دبیران کانون بود. او همواره نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی حساس بود و تا پایان عمرش برای آزادی بیان تلاش کرد و در مقابل با محدودیت هایی هم روبه رو بود. بهبهانی در دهه های 70 و 80 یکی از چهره هایی بود که با جنبش زنان در ایران در آن مقطع همراهی داشت و همه این ها سبب شده تا به عنوان یکی از شاعران متعهد معاصر ما شناخته شود. بهبهانی بیش از هرچیز با غزل هایش به یاد آورده می شود. او یکی از پیشگامان شیوه ای تازه در غزل فارسی است و رد بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی را می توان در اشعار او یافت. کتاب ششم مجموعه «شعر زمان ما» به سیمین بهبهانی اختصاص دارد. در این کتاب، هم گزیده ای از اشعار بهبهانی منتشر شده و هم به بررسی مهم ترین ویژگی های جهان شعری او پرداخته شده است. نویسنده این اثر، فیض شریفی، در بخشی از کتاب درباره او نوشته است: «سیمین اگرچه سنت کلاسیک شعر فارسی را ادامه داده ولی توانسته بار گران مضامین روز را به دلیل کوتاهی غزل و سادگی و خوش آهنگی و پرباری عاطفی، در بطون این قالب حمل کند. زبان و فرم شعری شاعر و کاربرد واژگانی و ترکیبات و انسجام و وحدت موضوعی ابیات، تغییر زبان و بدایع تصویری و تعبیرات کارساز واژگان تازه ای که سیمین به کار می برد، باعث تحولی شگرف در این نوع شعر شده است. موضوع دیگری که سبک سیمین را برجسته تر کرده است تحول در اوزانی است که باعث ظرفیت تازه ای بر گنجاندن واژه ها و تعبیرها و تصویرها و ایجاد فضای تازه در شعر او شده است. اوزان مستعمل و پرکاربرد باعث می شود که مجموعه ای از واژگان و ترکیبات و تعبیراتی را با خود بیاورد که خوگر با آن وزن است و خودبه خود شائبه تقلید را افزایش می دهد. قافیه هایی که شاعر به کار می برد تزاحمی با کار او ندارد. برای او قافیه ها حکم سنگریزه های رنگین را برای موزائیک ساز دارند به این معنی، شاعر به دنبال قافیه نمی رود و به دنبال جمع کردن قافیه و نوشتن آنها برای مضمون پردازی نیست. سیمین از آرایه های ادبی برای ایجاد بدعت ها و شگردهای تازه استفاده کرده است. تشبیه ها، استعاره های موجز و ایهام های کارساز و ساده از ویژگی های کارهای اوست. او از آوردن صفات فراوان و مبالغه های سطحی می پرهیزد. از سخنوری و طنطنه در کلام حذر می کند و اگر غرابتی در سخن او باشد، در ایجاد فضاهای تازه و شگفت انگیز است. آرایه های لفظی شاعر هم تکراری و کهنه و مزاحم نیستند. از آنها به حد معقول استفاده می کند تا آنجا که این زبان ورزی به شعرش تشخص و فرم می دهد و شعرش را از شلختگی و بی بندوباری و تصنع می رهاند».

«شعر زمان ما» در ابتدا نام مجموعه ای بود که توسط محمد حقوقی و به همت انتشارات نگاه منتشر می شد. در پنج جلد اول این مجموعه، حقوقی به بررسی اشعار نیما، اخوان، شاملو، سهراب سپهری و فروغ فرخزاد پرداخته بود و مرگ او سبب شد که مجموعه ناتمام بماند. اما پس از مدتی این مجموعه توسط فیض شریفی ادامه پیدا کرد و کتاب ششم مجموعه به سیمین بهبهانی اختصاص یافت. شریفی بر اساس روش محمد حقوقی در این مجموعه، ضمن تحلیل و نقد اشعار هر شاعر، به گزینی از سروده های اثرگذار هر شاعر را هم منتشر کرده است. در این مجموعه جز چگونگی سرایش شعرها و زبان شعری، درون مایه، جهان بینی و تاثیرپذیری و تاثیرگذاری آنان، ساختار شعری و فضاهای ویژه و توانمندی های شاعرانه و ضعف های آنان، زمینه های سیاسی و اجتماعی و تبیین و تشریح اشعار و دیدگاه شاعران و منتقدان و محققان مورد بررسی قرار گرفته است. کتاب های این مجموعه دو بخش مقدمه و بدنه دارند که در بخش اول به سبک و زندگینامه شاعر و در بخش دوم به گزیده ای از آثار او پرداخته شده است.

فیض شریفی در بخشی از کتاب درباره تنوع مضامین در اشعار بهبهانی نوشته: «سیمین بهبهانی تنوعاتی در مضمون و وزن و به کارگیری شیوه بیان در گفتار و نوشتار خود ایجاد کرده است. سبک شعر او در پس زمینه ای از بافت ها یا حوزه هایی گسترده تر شده است که مجموعه یا میزانی از ویژگی های زبانی است که به نظر ممیز هستند و از سبک دیگران متمایز می شود؛ مثلا سبک او به طور متعارف در سطح متن با سبک فروغ فرخزاد یا دیگر شاعران در شعرهای کلاسیک هم اثر انگشت خود را دارد. بیان طرح یا درونمایه هم ممیز و معنادار است. عادت های زبانی یا زبان شخصی سیمین بهبهانی از ذخیره بی پایان زبان کلاسیک و زبان رایج امروز کاملا آشکار است. او از عناصر زبانی، توزیع و الگوبرداری ادبیات سنتی بهره می برد و با زبان متداول و ساده امروزی آن را جوش می دهد».