کامل دائود، نویسنده الجزایری برای رمان «ساعت ها» برنده جایزه ادبی گنکور 2024 شد. لوموند گزارش داده است که کامل دائود به عنوان اولین الجزایری وارد فهرست برندگان این جایزه معتبر فرانسه شد. او برای رمان «ساعت ها» که یادآور دهه سیاه الجزایر در فاصله 1992 تا 2002 است، این جایزه را کسب کرد. آکادمی گنکور که نویسنده و کارگردان سینما فیلیپ کلودل امسال ریاست آن را برعهده دارد، روز دوشنبه در رستوران دروان اعلام کرد جایزه گنکور 2024 که برترین جایزه ادبی فرانسه است، به کامل دائود برای «حوری ها» تعلق گرفته است. کامل دائود، برنده جایزه گنکور، پس از دریافت جایزه برای رمان «حوری ها» در پاریس، از پنجره رستوران دروان برای مخاطبانش دست تکان داد. دیگر کتاب هایی که به دور نهایی این جایزه راه یافته بودند «مادلین قبل از سحر» نوشته ساندرین کولت، «جاکاراندا» نوشته گائل فایی و «مجمع الجزایر» نوشته الن گاودی بودند. جایزه رنودو دیگر جایزه ادبی فرانسه هم در همان مکان و در پی معرفی برنده گنکور به رقیب وی گائل فی برای «جاکاراندا» رسید. دائود در پیامی همراه با عکس پدر و مادرش نوشت: این رویای توست که با هزینه کردن سال های زندگی ات برآورده شده است. به پدر مرحومم. برای مادرم که هنوز زنده است، اما چیزی را به خاطر نمی آورد. هیچ کلمه ای برای تشکر واقعی وجود ندارد.

«حوری ها» که در هفته های اخیر به عنوان یک کتاب محبوب شناخته شده، جانشین رمان «مراقب او باش» نوشته ژان باپتیست آندریا شد که سال پیش این جایزه را دریافت کرد. دائود 54 ساله با این رمان که 11 سال پس از «تحقیق مورسو» که موفق به کسب جایزه گنکور بهترین رمان اول شد، برای دومین بار در چهار مرحله گنکور ظاهر شد و درنهایت جایزه گنکور بهترین رمان را از آن خود کرد. رمان نخست وی بازروایت «بیگانه» آلبر کامو از منظر مقابل داستان اصلی بود. این نویسنده که سال 1970 در شهر مستغانم الجزایر متولد شد، روزنامه نگاری قدیمی است و ستونی ویژه در لوپوئن دارد. او سال 2023 و 3 سال پس از دریافت تابعیت فرانسوی، ساکن پاریس شد. «حوری ها» درحالی جایزه گنکور را برای نویسنده خود به ارمغان آورده و نام او را به عنوان اولین برنده الجزایری این جایزه در تاریخ ثبت کرده که انتشارش در کشور خود نویسنده ممنوع است و موجب شد گالیمار از بیست و هفتمین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب الجزایر که از 6 تا 16 نوامبر برگزار می شود، حذف شود. این رمان مغایر یک ماده از منشور صلح و آشتی ملی الجزایر است که برمبنای آن برانگیختن «زخم های فاجعه ملی» ممنوع شده و به معنی سکوت در برابر یک دهه جنگ داخلی است که از سال 1992 تا 2002 گروه های تندرو را در برابر ارتش الجزایر قرار داد و بین 60 تا 200 هزار کشته و هزاران نفر مفقود به جای گذاشت. «حوری ها» به این دهه سیاه پرداخته و حالا 20 سال پس از پایان جنگ، داستان را در دو بخش پیش می برد: از سایه تا روشنایی، از سکوت تا رویارویی. اول، مونولوگ غنایی تیره اوبی 26 ساله، زخمی به شکل لبخند در گردنش، خطاب به کودکی که در شکم خود حمل می کند. او می گوید در این کشور که همه چیز را از او گرفته است او را به دنیا نمی آورد. سپس، تک گویی راننده-کتابداری که وقتی اوبی می خواست پیاده اوران را ترک کند، او را مجبور می کند سوار ماشینش شود. در یک سفر جاده ای او اوبی را به دهکده ای می برد که شاهد این فجایع بوده است. مکرون، در ایکس، به هر دو نویسنده برنده گنکور و رنودو تبریک گفت و افزود: به لطف صدای آنها، زبان فرانسوی ما زیبایی، تراژدی و جهانی بودن را حتی بهتر بیان می کند.