در سال‌های گذشته بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر به سراغ ساخت آثاری بر اساس شاهنامه رفته‌اند، تنوع در کیفیت و کمیت آثار فارغ از ضعف و قوت‌های آن به ویژه در عرصه تئاتر و موسیقی قابل تحسین است؛ اما در این میان، سینما و تلویزیون اگر چه به صورت اقتباسی آثاری را بر اساس شاهنامه فردوسی تولید کرده ولی تا امروز اثری که مستقیم بر اساس این اثر فاخر تولید شده باشد و روایت‌های شاهنامه را جلوی دوربین ببرد، شاهد نبوده‌ایم. سینمای ایران درحالی از شاهنامه و رویات های دیدنی و شنیدنی آن محروم مانده که کشور تاجیکستان با تولید چندین فیلم سینمایی بر اساس اثر ماندگار حکیم توس از ایران پیشی گرفته و با تمرکز بر این کتاب که شهره جهانی دارد در تلاش است تا آثار دیگری را نیز تولید کند. حالا سؤال این‌جاست که چه عامل یا عواملی تا امروز باعث دور ماندن کارگردانان ایرانی از ساخت فیلم‌های سینمایی با موضوع شاهنامه فردوسی شده است؟ البته به تازگی چند کارگردان ایده‌هایی را برای ساخت این قبیل ارائه داده‌اند.