«ادبیات در مقطع تاریخی وقوع یک جنگ، عصاره این رخداد را می پروراند و تاثیر آن را بر عواطف انسانی و مسائل درونی بازگو می کند». فواد نظیری، شاعر و مترجم نسبت ادبیات با وقایعی همچون جنگ را چنین می بینید. او در گفت وگو با «ایبنا» با اشاره به حمله های اخیر رژیم صهیونیستی به مناطق مختلف کشورمان می گوید وقتی با جنگ روبه رو می شوم به یاد این شعر استاد ملک الشعرای بهار می افتم که «فغان ز جغد جنگ و مرغوای او / که تا ابد بریده باد نای او / بریده باد نای او و تا ابد/ گسسته و شکسته پر و پای او...». نظیری اظهار امیدواری می کند که این جنگ نیز ختم به خیر شود و می گوید: «جغد جنگ در طول تاریخ شوم بوده و رمان ها و داستان های زیادی در ادبیات فارسی و ادبیات غرب در اشاره به دوران جنگ نوشته شده است». نظیری به شاهکارهای ادبی جهان در این زمینه اشاره می کند، از جمله «وداع با اسلحه» و «زنگ ها برای که به صدا درمی آیند» ارنست همینگوی و «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» از روبر مرل.

نظیری همچنین با تاکید بر اینکه هیچ عقل سلیمی جنگ افروزی را نمی پذیرد، می گوید: «ما جنگ تحمیلی هشت ساله را پشت سر گذاشته ایم و نویسندگان بسیاری درباره آن داستان نوشته اند که بهترین آن «زمین سوخته» احمد محمود است». رمان «زمین سوخته» اثر احمد محمود که ازقضا در عکسی از جنگ اخیر اسرائیل علیه ایران زیر آوارها مانده است، از نخستین واکنش ها به جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود که تجربه مردمان عادی از جنگ را در ماه های نخست روایت می کند. بهت، فقدان و آوارگی مردم، تصویری است که احمد محمود از جنگ تحمیلی ارائه می دهد. روایت جنگ خانمانسوز در ادبیات جهان نیز سابقه دور و درازی دارد.

نظیری با اشاره به بازتاب وقایعی همچون جنگ در ادبیات می گوید: «اکنون که هنوز در وسط جنگ و حمله هستیم زمان می برد که شاعران و نویسندگان عکس العمل ارزشمند خود را نشان دهند و جوهره فکرشان را درباره این رخداد بیان کنند. اگر در لحظه نیز اثری خلق شود یک عکس العمل حسی کم بهره خواهد بود. زمان لازم است تا اهالی قلم شاهکارهایی سنجیده در واکنش به این اتفاق خلق کنند».

نظیری با بیان اینکه تاریخ، بسیاری از رخدادهای عاطفی را انتقال نمی دهد، معتقد است: «تاریخ تنها به بیان رخدادهای اجتماعی می پردازد و بر روح و جان تاثیرگذار نیست، ولی هنر و ادبیات بازتاب احوال جان انسان های در التهاب جنگ است. همان گونه که به عنوان نمونه در «وداع با اسلحه» شاهدیم، نویسنده وجوه انسانی و عاطفی را در بحبوحه جنگ بازتاب داده است. جنگ، محور داستان است ولی نویسنده آن را بهانه کرده تا به بیان عواطف انسانی بپردازد. هنرمند و نویسنده عکس العمل خود را به جنگ از طریق بازتاب روابط و عواطف مغفول مانده نشان می دهد». نظیری تاکید می کند که ادبیات قرار نیست عین به عین تاریخ جنگ را بیان کند، بلکه مسائل درونی و عکس العمل ناشی از این رخداد را به شکل یک اثر ادبی جاودانه بازتاب می دهد.