از خبرهای هفته گذشته در هنر و ادبیات جهان، درگذشت جان بارت، نویسنده شهیر امریکایی در 93 سالگی بود. او را نویسنده ای پست مدرنیست می دانند و معمولا در برشمردن ویژگی های آثارش به کمدی تاریک و در عین حال سهل و ممتنع اش اشاره می کنند.در یادداشتی که به مناسبت درگذشت بارت در ایسنا منتشر شد، او «نویسنده ای شوخ و باهوش» توصیف شده که «بحث های بی شماری بر سر هنر داستان نویسی به راه انداخت.» در ادامه این یادداشت آمده است که دانشگاه جان هاپکینز، جایی که بارت استاد بازنشسته زبان انگلیسی و نویسندگی خلاق بود، تایید کرد که او روز سه شنبه درگذشته و البته دلیل مرگ ذکر نشده است. بارت همراه با «ویلیام گس»، «استنلی الکینز» و سایر همتایان، بخشی از موجی از نویسندگان در دهه 1960 بود که استانداردهای زبان و طرح داستان را به چالش کشیدند. بارت نویسنده 20 کتاب از جمله «عامل سات-وید» و «گیلز گوت بوی» و یک مربی نویسندگی کالج بود که از پست مدرنیسم در ادبیات دفاع می کرد و معتقد بود که زمان استفاده از اشکال قدیمی به سر آمده و رویکردهای جدیدی موردنیاز است.اشتیاق بارت به تئوری ادبی و رمان های بدیع اما پیچیده اش، او را به نویسنده نویسندگان تبدیل کرده بود. بارت معتقد بود که مانند شهرزاد در «هزار و یک شب» احساس می کند که ناامیدانه در تلاش برای زنده ماندن با خلق ادبیات است.به گزارش گاردین، «جان بارت» در سال 1966 با رمان پرفروش «گیلز گوت بوی» یک محوطه دانشگاهی را به دنیای کوچکی از دنیای در معرض تهدید جنگ سرد تبدیل کرد و قهرمان داستان شخصیتی شد که بخشی از آن یک بز بود.سال بعد، او یک مانیفست پست مدرن به نام «ادبیات فرسودگی» نوشت که استدلال می کرد رمان سنتی از «استفاده از فرم های خاص» رنج می برد. این مقاله تاثیرگذار، نویسنده پست مدرن را کسی توصیف می کند که «با یک بن بست فکری مواجه می شود و آن را علیه خود به کار می گیرد تا کار جدیدی انجام دهد.»

بارت 13 سال بعد در مقاله دیگری با عنوان «ادبیات پر کردن» توضیح داد که منظورش این نبوده که رمان مرده است؛ بلکه فقط به شدت به رویکردی جدید نیاز دارد. او به طور مکرر رابطه بین داستان نویس و مخاطب را در هجو و طنز بررسی می کرد.او در ابتدا موسیقی جاز را در مدرسه موسیقی جویلیارد در نیویورک دنبال کرد، اما متوجه شد که استعداد زیادی در موسیقی ندارد، بنابراین به نوشتن خلاق روی آورد، هنری که در دانشگاه ایالتی پن، بوفالو، دانشگاه بوستون و جان هاپکینز تدریس کرد.اولین رمان جان بارت با عنوان «اپرای شناور» نامزد جایزه کتاب ملی امریکا شد. او مجددا در سال 1968 با مجموعه داستان کوتاهی به نام «گمشده در شهر بازی» نامزد این جایزه شد و نهایتا در سال 1973 برای مجموعه داستان «شیمرا» برنده جایزه کتاب ملی امریکا شد.بارت همچنین در سال 1979 در رمانی با عنوان «نامه ها» که در آن شخصیت های شش رمان اول او برای یکدیگر می نوشتند، قراردادهای ادبی را به چالش کشید. آخرین کتاب او، مجموعه ای از قطعات غیرداستانی با عنوان «پس نوشته ها: چند خط نوشت نهایی» در سال 2022 منتشر شد.